liefs uit Sri Lanka

Iris’ Blok (g).

Lees dit en sluit daarna even je ogen om te fantaseren over dit prachtige eiland. Stel je voor, je zit in een Tuk Tuk, je rijdt op een weg waar nog heel veel andere bestuurders rijden en waar heel veel wordt getoeterd. Om je heen zijn veel kleine winkeltjes en heel veel groen. Veel palmbomen waar je kokosnoten, bananen en ander fruit aan ziet groeien. Apen die in bomen klimmen. Langs de weg loopt af en toe een koe rond en iedereen lacht en zwaait vriendelijk.

Loop je iets door kom je op het strand, een wit strand, waar ook palmbomen te vinden zijn. Met prachtig doorzichtig water. Ook hier loopt af en toe een verdwaalde koe rond. Iedereen doet zijn best om Engels te spreken en iedereen probeert je zo goed en kwaad als het gaat te helpen. Je ligt in het zonnetje en beseft: Dit is Sri Lanka, dit is prachtig!




Hallo daar,

Wat ontzettend leuk dat je bent begonnen om mijn blog te lezen. Ik zal een klein beetje een beeld proberen te geven wat ik meemaak in het prachtige Sri lanka.

Op 2 september vlogen Lysanne, Ines, Jelle en ik richting Dubai. Op 9 september vlogen we door richting Sri Lanka. In Dubai beleefde ik een ontzettend leuke week en heb ik ontzettend veel gezweet want PWOAH wat is het warm daar!

Op 9 september kwamen we dan eindelijk aan in Sri Lanka en kon het avontuur ECHT beginnen. We verbleven de eerste nachten in Galle, een ontzettend leuk plaatsje aan de zuidkust. We overnachtte bij meneer Weltevreden, een oud Sri lankaans mannetje. Hij was zeker wel een beetje fan van ons, vooral nadat wij hem getrakteerd hadden op cake. We hebben 4 nachten bij meneer Weltevreden geslapen. In Galle hebben we een mooie wandeling gemaakt over ‘The Dutch Fort’. Verder zijn we veel naar Unawatuna geweest om te surfen. Erg leuke tijd gehad.

13 september vertrokken we vanuit Galle opweg naar Home of Hope, mijn thuis voor de aankomende maanden. We reisden met de trein naar Kandy. De trein in Sri Lanka is opzich al een hele belevenis. Mensen hangen uit de trein, mensen zitten op een trein, mensen klimmen via de raampjes (buitenzijde trein) naar een andere coupé, heel bizar. Heel veel mensen gesproken in de trein, maar eerlijk is eerlijk ook heel veel geslapen.

Eenmaal aangekomen op Home of Hope was het gedaan met de ‘vakantie’. Er moest gewerkt worden. De eerste week stage was erg leuk, maar ook erg wennen. Het woord structuur kennen ze niet in Sri Lanka, wat resulteert in cliënten die drie uur later of 2 uur vroeger komen. Toch heb ik een hele leuke week gehad. Veel kinderen met autisme gezien, veel kinderen die een verstandelijke beperking hebben en ook grenzen aangeven en loskomen van ouders is een veel voorkomend thema. Lysanne (andere pmt’er) en ik zijn nog wat zoekende wat we kunnen aanbieden aan de kinderen (zonder dat we hun taal spreken) en hoe we contact maken met deze kinderen. Het zijn stuk voor stuk leuke kinderen en we genieten beide erg van onze stage. Ines en Jelle zijn twee fysiotherapie studenten en zij begeleiden hun eigen patiënten. Elk kind krijgt echter ook een half uurtje in het zwembad, waar therapie, ontspanningsoefeningen of zwemles kan worden aangeboden. Het zwembad is ook bedoeld om lekker te bewegen en een hoop lol samen met het desbetreffende kind te maken.

Na vier dagen stage lopen hadden we alweer weekend. Daar hebben we flink gebruikt van gemaakt. Ik ben met lysanne en Ines opweg gegaan naar Trincomalee. Een mooi dorpje aan de Oostkust. In Trincomalee hebben we een aantal mooie tempels gezien en werden we hartelijk onthaald door de inwoners. Drie blanke meiden vonden ze reuze interessant, we kregen allemaal cadeautjes en iedereen wilde met ons op de foto. ’S Avonds zijn we naar Uppeveli gegaan, dit is een klein dorpje naast Trincomalee. Hier hebben we in een guesthouse op het strand geslapen. ’S Ochtends werd ik wakker van Lysanne die ons riep. Ze maakte ons wakker, want vanuit ons bed konden we door het raam de zonsopgang bekijken, super cool! Deze ochtend zijn we op pad gegaan naar Pigeon Island, een klein eilandje midden op zee. Dit is officieel een natuurpark. Hier kun je ontzettend mooi snorkelen, dat hebben wij dan ook gedaan. Ik heb de mooiste dingen gezien, gekleurde vissen, groen, geel blauw, koraal in prachtige vormen en maten en zelfs haaien (ik lieg niet: 2 meter lang!). We hebben ontzettend genoten dit weekend en ik ben ontzettend blij dat ik met deze twee meiden op reis ben, gewoonweg omdat het zo goed klikt!

Inmiddels ben ik begonnen aan mijn derde week stage. Afgelopen weekend zijn we naar Nuwara Eliya geweest met de trein. Dit was een prachtige treinreis van Kandy naar Nuwara Eliya. We hebben bij de deur gezeten, zo dat onze benen naar buiten konden hangen (en dan te bedenken dat in Nederland de trein niet vertrekt wanneer de deuren niet kunnen sluiten). We hebben prachtige natuur gezien, veel watervallen, veel palmbomen en heel veel thee plantages. Nuwara Eliya, ook wel ‘little England’, is een plaatsje vrij hoog in de bergen die vooral bekend staat om zijn vele theeplantages. We konden er dan ook niet omheen en hebben een thee factory bezocht. We hadden super mazzel, want het bleek ‘Worlds tourist day’ te zijn. Dit hield in dat er vele activiteiten in en rondom Nuwara Eliya gratis waren voor toeristen. Samen met een gids, een Engels stel, een Frans stel en een chinees meisje zijn we op pad gegaan. Zoals eerder gezegd hebben we een thee factory bezocht, verder heeft de gids ons rondgereden door de bergen waar hij enkele keren stopte om ons te laten genieten van het uitzicht (fotomomentjes) en ten slotte hebben we een waterval bezocht. Een waterval van dichtbij zien is ontzettend indrukwekkend en de grote vraag voor mij is: Waar blijft al dat water vandaan komen? Verder is een ‘gewoon’ kopje thee drinken nooit meer hetzelfde, want wat een werk gaat daaraan vooraf en wat moeten veel mensen hard werken voor mijn ‘gewone’ kopje thee!

Een klein minpuntje aan dit heerlijke land. De mensen hier eten ALTIJD rijst. ’s Ochtends, ’s Middags, ’s Avonds.. ALTIJD. Bij mij komt rijst al snel mijn oren uit, dus ik eet vaak gewoon een boterham met Jam, dat bevalt mij reuze goed! Maar vanmorgen zijn we voor het eerst naar het CSM schooltje geweest, een schooltje (zoals ze zelf beschrijven) for special needs. Hier is het de gewoonte om te ontbijten met de leraressen. We zaten met een stuk of 8 leraressen in een kring om half 9 ’s ochtends en er werd een plastic zakje neergelegd. Een van de vrouwen opende een doosje en kiepte de inhoud ervan op het pastic zakje. Natuurlijk je raad het al.. Rijst! Zo volgde er nog 7 bakjes en als afsluiter de cake die Lysanne en ik hadden meegebracht. Wat dit ontbijt verder zo ‘bijzonder’ maakte is dat elke Sri Lankaan met zijn rechter hand eet. Er lag een plastic zakje waar rijst op lag en waar iedereen vanaf pakte. Een Sri Lankaan eet alleen met zijn rechterhand, houdt zijn linkerhand onder zijn mond, wat hierbij valt gooit hij terug op zijn bord. In dit geval werd alles wat de mond miste dus teruggegooid op het plasticje waar iedereen van aan het eten was. Verder is het de bedoeling dat je eerst het eten tot een soort bolletje knijpt zodat het makkelijker in je mond kan. Wat je misschien uit mijn verhaal begrijpt is dat ik niet razend enthousiast was over dit ontbijt. En dat de manier van eten mijn eetlust ook niet echt aanwakkerde. Toch moet het een grappig gezicht zijn geweest. De leraressen bleven maar aansporen om te eten: ‘eat, eat, no spicy’ en ik probeerde maar zo lang mogelijk op een stukje te kauwen om minder happen te hoeven nemen.

Bedankt voor alle lieve berichtjes die ik heb gehad vanuit Nederland. Ontzettend leuk en ontzettend fijn om te weten dat jullie aan mij denken. Op mijn beurt denk ik ook zeker aan mijn lieve vrienden en familie.

Ik hoop dat jullie iets meer beeld hebben wat ik hier doe en hoe het er in Sri Lanka aan toe gaat. Bekijk ook zeker de bijgevoegde foto’s !

Dikke kus en vriendelijke groetjes vanuit Sri Lanka!
Xxxx Iris